چند وقت پیش یه جمله‌ی زیبا از یک وبلاگ خواندم و اون این بود که :
«آدمی سقوط نمی‌کند ... مگر از آنجا که به آن تکیه داده است ...»
این جمله بدجوری توی خون من تزریق شد ... شما چی؟
راستش خیلی‌ها به خیلی چیزها تکیه می‌کنند ... خودم هم!
یکی به پول ... یکی به پست و مسئولیتش ... یکی به خانواده‌اش ... یکی به فرزندانش ... یکی به ماشینش(!)
می‌خوام بگم ... آدم که باید به یه چیزی تکیه کنه ... خب ... به یه جایی تکیه کنه که خیلی محکم باشه ...
قدیما یه جک بی مزه می‌گفتند که طرف رفت از باباش اجازه گرفت که بره دانشگاه
بعد باباهه هم که خیلی ردیف(!) بود گفت: ببین پسرم/دخترم اگه به درست لطمه نمی‌خوره، بروووووووووووو!
اگه درس خوندن اون موقع رو معادل پیشرفت توی این دوره زمونه بگیریم(!)، جدا دانشگاه داره جلوی پیشرفت مارو می‌گیره!!
هرچه بیشتر به وضع دانشگاه‌های مملکتمون فکر می‌کنم، بیشتر به این نتیجه می‌رسم که آدم‌هایی که درسشون تموم شده، کمتر
به درد مملکت می‌خورند!!!
به شما برنخوره!!! خودم رو می‌گم!!
