اقتصاد مقاربتی(!) و اقتصاد مقاومتی

از وقتی لفظ اقتصاد مقاومتی به گوشم خورده ناخودآگاه به یاد اقتصاد مقاربتی افتادم!!!

وضع اقتصادی کشور الان بیشتر به اقتصاد مقاربتی می‌خوره!! ... یه خرده بی‌تربیتی هستش ولی از بی‌خردی و تنبلی ما ایرانیان

متاسفانه این‌طوری شده!!

اقتصاد مقاربتی وقتی بوجود می‌آید که ما منابع مملکت رو به صورت عریان در اختیار بیگانه می گذاریم!!! او هم هر غلطی که دلش می‌خواد می‌کنه.... و این هم خیلی دردناکه برای ما (مملکت!) که مبتلا به بیماری اقتصاد مقاربتی می‌شیم!!

اقتصاد مقاربتی چیزی است مثل معنای لفظ هوشمندانه‌ی «بچه پولداری ملی» رو که چند وقت پیش از طرف رده‌‌‌های بالای مملکتی شنیدیم.

عذاب وجدان

راستش چند وقتی است که در برابر کشورم عذاب وجدان دارم ...

احساس می‌کنم که اگرچه به نظر خیلی‌ها آدم موفقی هستم ... اما روی کاغذ برای کشورم تنها هزینه داشتم...

تحصیل...

        حقوق کارمندی...(البته از شر این خلاص شدم!! آزادم آزاد)

                                                                                خرید کلی جنس خارجی که باعث خروج ارز میشه!!

چیه! این طوری نگاه نکنید! ۹۹.۹۹۹۹۹۹۹۹۹۹ درصد ایرانیا همین طور هستند... کامپیوتر، لپ تاپ، گوشی ... لوازم خانگی ...

آخ ... که چقدر نفهمی خوبه ... راحت ... بدون عذاب وجدان

زندگی سخت مطلوب

هیچ‌گاه از خدا زندگی آسوده نخواهیم ... از خداوند توان مبارزه با مشکلات بخواهیم ...

چون زندگی راحت، انسان فاسد بار می‌آورد

به قربان نامت مادر...

سرم را نه ظلم می تواند خم کند، نه مرگ و نه ترس...
سرم فقط برای بوسیدن دست های تو خم می شود ... ای مادرم ...

منبع: گیله مرد

خداوند بی‌تاب

خداوند آنقدرها هم که می‌گویند صبور نیست ... من خود، دیده‌ام بی‌تابی او را برای توبه‌ی بندگان ...

شرایط جنگ

جنگ است دیگر ... در شرایط جنگ برخی از واجب‌ها فراموش می‌شوند ...

گاهی لازم است کاری حرام انجام دهی مثل خوردن گوشت سگ به رغم نجاست و حرام بودن ...

باید بدانیم که اکنون کشور در شرایط جنگ است ... ما جوان‌ها باید بدانیم که ممکن است همه چیز آن طوری که درست است، انجام نشود ...

امیدوارم به اندازه‌ی کافی عمیق شده باشیم .... تا بفهمیم این بحث را و کج‌فهمی رخ ندهد ...

راستی این حرف‌ها را برای همه کس نگو ...

یادگار پدربزرگ

امروز غنچه رز، یادگار پدربزرگ باز شد ... ولی پدربزرگ ... نزد پروردگار است ...

جدا دلتنگش هستیم ... مادرم بیش از ما ... گرچه نیست ولی دلم، نبودنش را باور ندارد ... دل است دیگر ...

تکیه‌گاه

چند وقت پیش یه جمله‌ی زیبا از یک وبلاگ خواندم و اون این بود که :

«آدمی سقوط نمی‌کند ... مگر از آنجا که به آن تکیه داده است ...»

این جمله بدجوری توی خون من تزریق شد ... شما چی؟

راستش خیلی‌ها به خیلی چیزها تکیه می‌کنند ... خودم هم!

یکی به پول ... یکی به پست و مسئولیتش ... یکی به خانواده‌اش ... یکی به فرزندانش ... یکی به ماشینش(!)

می‌خوام بگم ... آدم که باید به یه چیزی تکیه کنه ... خب ... به یه جایی تکیه کنه که خیلی محکم باشه ...

پیشرفت

قدیما یه جک بی مزه می‌گفتند که طرف رفت از باباش اجازه گرفت که بره دانشگاه

بعد باباهه هم که خیلی ردیف(!) بود گفت: ببین پسرم/دخترم اگه به درست لطمه نمی‌خوره، بروووووووووووو!

اگه درس خوندن اون موقع رو معادل پیشرفت توی این دوره زمونه بگیریم(!)، جدا دانشگاه داره جلوی پیشرفت مارو می‌گیره!!

هرچه بیشتر به وضع دانشگاه‌های مملکتمون فکر می‌کنم، بیشتر به این نتیجه می‌رسم که آدم‌هایی که درسشون تموم شده، کمتر

به درد مملکت می‌خورند!!!

به شما برنخوره!!! خودم رو می‌گم!!